Final-8 Κυπέλλου, λοιπόν, μπροστά μας στο Ηράκλειο και το ενδιαφέρον είναι πάρα πολύ μεγάλο για τον απλούστατο λόγο ότι, αν δεν γίνουν θαύματα, θα έχουμε την Κυριακή, που μας έρχεται, τελικό ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό.

Πάμε, επομένως, για μία ακόμη μέρα στη δουλειά, εκτός αν κάποια από τις άλλες ομάδες που συμμετέχει στο event της Κρήτης έχει διαφορετική άποψη.

Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έχουν αναμετρηθεί μπόλικες φορές σε τελικό Κυπέλλου, αλλά εκείνος ο τελικός που δεν ξεχνιέται με τίποτα είναι του 1991 στο ΣΕΦ. Εκεί όπου ο Πανιώνιος νίκησε τον ΠΑΟΚ και κατέκτησε την κούπα.

Είναι ένα ματς που δεν ξεχνιέται από πλευράς μου. Πάνω από όλα, γιατί ήταν ο πρώτος μου τελικός Κυπέλλου ως δημοσιογράφος. Ξεκίνησα τη δουλειά τον Σεπτέμβρη του 1990 και έτσι ο τελικός του Πανιωνίου με τον ΠΑΟΚ, που έγινε τον Απρίλη του 1991, ήταν ο πρώτος μου.

Από εκεί και πέρα, σήμανε τον πρώτο τίτλο του μπασκετικού Πανιωνίου, μίας ομάδας, της οποίας έκανα πολλά χρόνια το ρεπορτάζ. Συν τοις άλλοις, στην ουσία μεγάλωσα στον Πανιώνιο, αφού ως πιτσιρίκι (και γέννημα-θρέμμα Καλλιθεάτης) πήγαινα και σε αρκετά ποδοσφαιρικά παιχνίδια του.

Την θυμάμαι σαν σήμερα εκείνη την μέρα, η οποία είχε αρχίσει για μένα με ποδόσφαιρο. Εκείνη την ημέρα, λοιπόν, είχε εμβόλιμη αγωνιστική στην Α’ Εθνική και είχα πάει στον αγώνα της αγαπημένης μου ομάδας, του Ιωνικού, με τον Ηρακλή στη Νεάπολη. Είχαμε χάσει 2-1, είχα στεναχωρηθεί, όπως ήταν φυσικό, αλλά με το που τελείωσε το ματς, πήρα ταξί και πήγα κατευθείαν στο ΣΕΦ. Ο μεγάλος τελικός στο μπάσκετ δεν μπορούσε να περιμένει σε μία ατμόσφαιρα από άλλες εποχές, εκείνες, δηλαδή, τις εποχές, με φανατικό κόσμο και από τις δύο πλευρές.

Ο ΠΑΟΚ πήγε στο Φάληρο ως φαβορί, προερχόμενος μάλιστα από τον μεγάλο θρίαμβο επί της Σαραγόσα και την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Και με προπονητή τον Ντράγκαν Σάκοτα, τον σημερινό κόουτς της ΑΕΚ.

Στην πράξη, όμως, τα πράγματα έγιναν αλλιώς. Ο Πανιώνιος με παικταράδες και αυτός, προεξάρχοντος του Φάνη Χριστοδούλου, ήταν αποφασισμένος για την πρώτη του κούπα. Και τα κατάφερε. Επικράτησε του Πρέλιεβιτς, του Φασούλα, του Κόρφα και των άλλων παιδιών του ΠΑΟΚ με 73-70 και σκόρπισε ατελείωτη χαρά στους πολυάριθμους φίλους του που βρέθηκαν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Και σε πολλούς άλλους, βέβαια, που είτε παρακολούθησαν το ματς από το MEGA, είτε το άκουσαν στο ραδιόφωνο.

Ήταν μία τεράστια βραδιά εκείνη για τον Ιστορικό. Μία βραδιά, που δεν μπορεί να ξεχαστεί από μένα και που σίγουρα δεν θα ξεχαστεί από τους φίλους του. Άλλωστε, μέχρι σήμερα στο μπάσκετ ανδρών δεν έχει κατακτήσει άλλον τίτλο (μιλάμε για πρωτάθλημα Α1, Κύπελλο Ελλάδας ή ευρωπαϊκό).

Το τι έγινε μετά από το ιστορικό αυτό ματς στην πλατεία της Νέας Σμύρνης δεν περιγράφεται. Και βέβαια πιο μετά στα μπουζούκια, όπου έγινε… χαμός.

Ο ΠΑΟΚ έμεινε με τον τίτλο του φαβορί στα χαρτιά, αλλά η πολύ μεγάλη αυτή ομάδα όπως αναφέραμε είχε πάρει λίγες μέρες νωρίτερα την πρώτη της ευρωπαϊκή κούπα. Είναι κάτι, που το λες και τεράστια υπόθεση.

Και ήταν γενικά εκείνες οι εποχές μία άλλη υπόθεση. Ήταν εποχές, που το ελληνικό μπάσκετ δεν ήταν όπως είναι τώρα: δεν ήταν, δηλαδή, μόνο Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός.