Ώρα για «τελικό», η στιγμή που οι σπουδαίοι ξεχωρίζουν από τους απλώς καλούς. Η μπάλα ζυγίζει βαριά με την Ελλάδα και την Ισπανία να μην έχουν περιθώρια λάθους.

Ουσιαστικά όποια από τις δύο ηττηθεί το μεσημέρι της Τρίτης, αποχαιρετά το όνειρο της πρόκρισης στα προημιτελικά. Ήρθε μήπως η ώρα για déjà vu σε έναν τύπο που μας έχει αποκλείσει τόσες φορές την τελευταία 20ετία;

Ρούντι, ευχαριστούμε

Υπάρχουν πολλοί μεγάλοι Ευρωπαίοι μπασκετμπολίστες στον 21ο αιώνα. Αρκετοί με τρόπαια, με δάφνες, με παγκόσμια φήμη λόγω NBA. Ο Ρούντι Φερνάντεθ όμως είναι ξεχωριστός, γιατί απλούστατα είναι αυθεντικός και γεννημένος νικητής. Σιχαίνεται την ήττα όπως ένα μικρό παιδί τον αρακά. Γνήσιος killer με αστείρευτο ταλέντο, που όποτε έβλεπε ελληνική ομάδα απέναντι του κάτι τον… έπιανε.

Ήταν λες και είναι βγαλμένο από τον χειρότερο μας εφιάλτη: Ο τύπος έβλεπε Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό ή Εθνική και θαρρείς ότι μεταμορφωνόταν σε ένα κράμα Μάικλ Τζόρνταν με Λεμπρόν Τζέιμς.

Η μοίρα παίζει περίεργα παιχνίδια πολλές φορές και σε άλλο ένα τέτοιο παιχνίδι της βρισκόμαστε μπροστά. Η Ισπανία ηττήθηκε σχετικά εύκολα με 92-80 στη πρεμιέρα από την Αυστραλία και σε ενδεχόμενο ήττας από την Ελλάδα τα πράγματα δυσκολεύουν σε υπερθετικό βαθμό.

Ουσιαστικά οι «ρόχας» θα πρέπει να χάσουν με τη μικρότερη δυνατή διαφορά για να έχουν ελπίδες για την κατάληψη της τρίτης θέσης, αν και εφόσον στην τελευταία αγωνιστική καταφέρουν να κερδίσουν τον Καναδά. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε δηλαδή…

Ο Ρούντι Φερνάντεθ παίζει την… σύνταξη του κόντρα στην Ελλάδα. Το λες και διαβολική σύμπτωση, καθώς μιλάμε για έναν αθλητή που έχει μισηθεί όσο λίγοι στη χώρα μας από το ευρύ μπασκετικό κοινό. Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο και η Εθνική μας μπορεί να βγάλει αυτόν τον σπουδαίο Ισπανό θρύλο πρόωρα στη σύνταξη, στέλνοντας ουσιαστικά μία ομάδα που μας είχε «πελάτες» στις καφετέριες της Λα Ράμπλα για το υπόλοιπο του Ολυμπιακού τουρνουά.

Ήττα μεν, θετικό δείγμα δε

Μπορεί το κλισέ διδακτική ήττα να μην με βρίσκει σύμφωνο. Μπορεί σε ένα τουρνουά όπως αυτό εδώ κάθε ήττα να στοιχίζει διπλά αλλά δεν μπορεί κανείς να μην παραδεχτεί την συγκινητική ελληνική προσπάθεια στη πρεμιέρα με τον Καναδά των έντεκα NBAερς. Η ήττα στο τέλος με 7 πόντους διαφορά αδικεί την υπερπροσπάθεια της ομάδας του Βασίλη Σπανούλη, καθώς όπως θα βαρεθείτε να διαβάζετε, κάθε πόντος είναι πολύτιμος έτσι όπως είναι το φορμάτ. Είναι εντελώς διαφορετική ιστορία να χάσεις με 7 πόντους διαφορά και άλλη με 4.

Κρατάμε αναμφίβολα την αμυντική προσήλωση του δευτέρου ημιχρόνου (μόλις 38 πόντους παθητικό), την εξαιρετική εμφάνιση των Γιάννη Αντετοκούνμπο και Κώστα Παπανικολάου, όπως επίσης και το γεγονός ότι καταφέραμε να «χτυπήσουμε» το παιχνίδι έχοντας τους δύο καλύτερους μας γκαρντ (Καλάθης-Γουόκαπ) φανερά εκτός κλίματος αγώνα.

Η Ισπανία δεν είναι Καναδάς και το δείγμα τόσο της πρεμιέρας με την Αυστραλία αλλά πολύ περισσότερο όσα είδαμε στο Προολυμπιακό τουρνουά της Βαλένθια, μόνο ενθαρρυντικό δεν είναι. Ομάδα με χτυπητές αδυναμίες που η συγκεντρωμένη «Επίσημη Αγαπημένη» μπορεί να την εκθέσει και να την στείλει σπίτι της. Είμαστε καλύτεροι ομάδα και οφείλουμε να το αποδείξουμε στο παρκέ της Λιλ για να βρεθούμε κοντά στα νοκ-άουτ.

Προγνωστικά Ολυμπιακό τουρνουά:

*Οι αποδόσεις ενδέχεται να υπόκεινται σε αλλαγές.