Πριν από το Euro 2000, μόνο μία ομάδα κατείχε ταυτόχρονα τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης και κόσμου - η Δυτική Γερμανία, η οποία μετά το EURO του 1972 είχε κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1974.

Η Γαλλία έγινε η δεύτερη ομάδα που πέτυχε αυτό το κατόρθωμα, κάνοντας το αντίστροφο.

Στην πραγματικότητα, η Γαλλία ήταν σαφώς καλύτερη ομάδα απ’ ότι το 1998, που είχε κατακτήσει το Mundial στην έδρα της. Τότε είχε αποκλείσει την Παραγουάη στην παράταση, την Ιταλία στα πέναλτι και την Κροατία, στα ημιτελικά, ανατρέποντας το 0-1 με δύο γκολ του Λίλιαν Τουράμ. Στον τελικό επωφελήθηκε της μυστηριώδους αδιαθεσίας του Ρονάλντο και της αναστάτωσης που προκάλεσε αυτή στην Εθνική Βραζιλίας, επικρατώντας εύκολα με 3-0.  

Οι καλύτεροι όλων των εποχών

To 1998 οι Τιερί Ανρί και Νταβίντ Τρεζεγκέ ήταν μόλις 20 ετών και ο Πατρίκ Βιεϊρά 21, ενώ ο Σιλβέν Βιλτόρ, που με buzzer beater, κράτησε «ζωντανή» στον τελικό την Γαλλία, δεν ήταν καν στην αποστολή. Οι «τρικολόρ» παρουσίασαν πιθανότατα την κορυφαία ομάδα της ιστορίας τους και μία από τις καλύτερες όλων των εποχών σε μεγάλες διοργανώσεις.

Στην άμυνα διέθεταν, όπως και το ’98, τους Ντεσαϊγί, Μπλαν, Τιράμ και Λιζαραζού και μπροστά από την τετράδα τους Ντεσάν, Βιεϊρά. Τρεζεγκέ και Βιλτόρ ήταν κατά βάση αλλαγές των Τζοργκαέφ και Ντουγκαρί, ενώ Πιρές και Πετί έδιναν πολύτιμες λύσεις από τον πάγκο. Ζιντάν και Ανρί ήταν αμετακίνητοι, καθώς και οι σκόρερ στο 2-1 του ημιτελικού απέναντι στην Πορτογαλία.

Ωστόσο, υπήρξαν σε αυτή τη διοργάνωση και άλλες ομάδες με περίσσιο ταλέντο. Η τετράδα ενός Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος δεν ήταν ποτέ τόσο λαμπερή από πλευράς ονομάτων. H Ιταλία είχε Τότι, Ντελ Πιέρο, Μαλντίνι, Νέστα, Καναβάρο, Ιντσάγκι, η Ολλανδία Μπέργκαμπ, Ζέεντορφ, Κλάιφερτ, Ντάβιντς, Όφερμαρς και τα αδέλφια Ντε Μπουρ, ενώ η εξαιρετική Πορτογαλία Φίγκο, Ρούι Κόστα, Πάουλο Σόουσα, Σέρτζιο Κονσεϊσάο, Κοστίνια, Παουλέτα, Νούνο Γκόμες.

Αρκετά πιο επιθετικογενές

Σε σχέση με τα δύο προηγούμενα Euro, το ποδόσφαιρο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000 ήταν πιο επιθετικογενές, με το μέσο όρο των γκολ να είναι 2,74 ανά παιχνίδι. Η Πορτογαλία έπαιξε το πιο ποιοτικό ποδόσφαιρο στη φάση των ομίλων.

Διέλυσε 3-0 τη Γερμανία με χατ-τρικ του Κονσεϊσάο, ενώ στην πρεμιέρα είχε ανατρέψει προβάδισμα δύο γκολ της Αγγλίας, επικρατώντας με 3-2. Ήταν πρώτη στον όμιλο με 3/3, ενώ την πρόκριση, ως δεύτερη, πήρε η Ρουμανία, αφήνοντας πίσω της Αγγλία και Γερμανία!

Το 3/3 έκανε και η Ιταλία στο δικό της όμιλο, ενώ η Γαλλία ήταν δεύτερη, καθώς στο ντέρμπι πρωτιάς ηττήθηκε με 3-2 από την Ολλανδία. Οι «οράνιε» έφτασαν στον ημιτελικό με τους Ιταλούς ως καθαρό φαβορί, καθώς πέραν του πλεονεκτήματος της έδρας είχαν το μομέντουμ από το εντυπωσιακό 6-1 επί της Γιουγκοσλαβίας στα προημιτελικά. Έμοιαζε σχεδόν αδύνατο να μην επιβεβαιωθούν τα προγνωστικά όταν στο 34’ ο Τζαμπρότα είδε την κόκκινη κάρτα, η Ολλανδία όμως δοκίμασε ανεπιτυχώς τις ανεξάντλητες αντοχές μιας άμυνας αποτελούμενης από Μαλντίνι, Καναβάρο, Νέστα και Ιουλιάνο. Η χαλκέντερη ιταλική οπισθοφυλακή κράτησε έως το 120’ (0-0) και στη διαδικασία των πέναλτι o Φραντσέσκο Τόλντο απέκρουσε τρία πέναλτι των Ολλανδών, οδηγώντας τη «σκουάντρα ατζούρα» στον τελικό. 

Το «χρυσό γκολ»

Η Γαλλία όμως είχε φτάσει εκεί εξίσου «ατσαλωμένη». Στα προημιτελικά απέκλεισε την (ανατέλλουσα δύναμη) Ισπανία με 2-1 και στον ημιτελικό ολοκλήρωσε την ανατροπή απέναντι στην Πορτογαλία με ένα πέναλτι του Ζιντάν στο 117’.

Στον τελικό οι Ιταλοί προηγήθηκαν στο 55’ με τον Ντελβέκιο και είχαν δύο μεγάλες ευκαιρίες στην κόντρα με τον Ντελ Πιέρο για να τελειώσουν το ματς. Κρατούσαν το τρόπαιο στα χέρια τους έως το 94’, οπότε και ο Τόλντο έγινε από ήρωας του ημιτελικού, μοιραίος του τελικού.

Η μπάλα πέρασε κάτω από το χέρι του στο ακίνδυνο για την κλάση του σουτ του Βιλτόρ και το ιταλικό δράμα ολοκληρώθηκε στο 103’, όταν ο Τρεζεγκέ έστειλε για δεύτερη φορά την μπάλα στα δίχτυα και ο τελικός ολοκληρώθηκε με τον κανονισμό του «χρυσού γκολ».

Πολύ σκληρός τρόπος για να στερηθεί η Ιταλία το τρόπαιο. Έξι χρόνια αργότερα, οι ρόλοι θα αντιστρεφόταν, με τον Ζινεντίν Ζιντάν σε ρόλο μοιραίου και τον Μάρκο Ματεράτσι σε αυτόν του… αφανούς ήρωα για τους ατζούρι.